Eerste dag van de rest van mijn leven

Per 1 september 2019 mijn ontslag genomen - ben dan 65 jaar - ga mijn droom achterna, vertrek 10 september om een jaartje Zuid-Europa rond te trekken.

Afscheid van mijn werk was super want dat had mijn dochter samen met een collega geregeld, vanuit werk bijna niets geregeld en wat ik wilde moest ikzelf achteraan, zo slecht na 50 jaar werken.

Ben al 6 jaar alleen en hoef met niemand rekening te houden - dacht ik - dan gebeuren er ineens binnen een paar weken toch een aantal dingen. Vind iemand al 3 jaar leuk, wel kenbaar gemaakt, maar zij was nog niet aan mij toe, tijdens laatste 4daagse toch de vlam overgeslagen.

Wilde het contact eigenlijk ook van mijn kant afhouden want dan veranderen mijn plannen waar ik al 2 jaar mee bezig ben, maar gevoelens zijn moeilijk tegen te houden. Maar zij vind dat ik de plannen door moet zetten een jaartje wachten geen probleem.

Hoe bijzonder is dat, ga dus weg met een dubbel gevoel, maar doe het wel, want ik weet zeker dat zij dit ook meent en over 10 maanden zien we wel verder, maar komt vast goed.  Hoe leuk om als 65 jarige weer het puber en het vlinder gevoel te hebben.

10 september eerst een weekje bij haar gelogeerd want ik heb mijn huis opgezegd, ben dus dakloos en op 16 september vertrokken voor het avontuur, zit dit nu in Duinkerken op een camping te typen.

17 september lange wandeling langs het strand gemaakt, zoeken naar monumenten van oorlogsverleden 1940, zie de 2 foto's van wat ik kon vinden. Morgen zakken we weer verder naar het zuiden.